English

Νικόλαος Γεννηματάς (1875-1932, Καθηγητής στο ΕΜΠ 1913-32)

Γεννήθηκε στον Πειραιά και πήρε δίπλωμα από τη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών το 1885. Μέχρι το 1900 άσκησε το επάγγελμα του μηχανικού στην Ελλάδα και κατόπιν σπούδασε, ως υπότροφος του κράτους, δασολογία στο πανεπιστήμιο του Μονάχου, καθώς και ηλεκτρολογία, μαθηματικά και φιλοσοφία σε σχολές της Ευρώπης. Κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1912-13 εργάζεται επιστημονικά στη Γερμανία και ενώ τα άρθρα του γίνονται δεκτά σε διεθνή μαθηματικά περιοδικά, σκέφτεται να επιστρέψει στην Ελλάδα για να καταταγεί στο στρατό, αλλά τον αποτρέπουν οι φίλοι του. Τελικώς θα επιστρέψει το 1913 αφού εκλεγεί στο ΕΜΠ καθηγητής κατωτέρων μαθηματικών, ενώ το 1924 γίνεται καθηγητής «των ανωτέρων μαθηματικών και της θεωρητικής μηχανικής» στο ΕΜΠ. Την περίοδο 1917-27 θα διδάξει επίσης μαθηματικά και μηχανική στην Ανωτάτη Δασολογική Σχολή της οποίας υπήρξε ο πρώτος διευθυντής, ενώ από το 1928 θα διδάξει θεωρητική μηχανική στη Σχολή Τεχνικής Εκπαιδεύσεως Αξιωματικών Πυροβολικού.


Το πλούσιο επιστημονικό του έργο αναγνωρίστηκε διεθνώς και κάλυψε ένα ευρύ φάσμα αντικειμένων, δασολογία, ηλεκτρολογία, μηχανική και μαθηματικά. Θεωρείται ο εισηγητής στην Ελλάδα της διανυσματικής ανάλυσης και γεωμετρίας, και των εφαρμογών τους στη μηχανική. Από τα νεανικά του χρόνια τον απασχόλησε η λογοτεχνία και ιδιαίτερα ποίηση και το ενδιαφέρον του αυτό θα τον συνοδεύσει μέχρι το τέλος της ζωής του.


Η προσήλωση του στις αρχές της αξιοκρατίας και των υψηλών γνωστικών απαιτήσεων, και η αντίστασή του στις παραβιάσεις τους θα μείνει παροιμιώδης. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι ο Γεννηµατάς συνήθιζε να σχίζει δημόσια τα μπιλιέτα στηλιτεύοντας τους παρεμβαίνοντες.


Η αφοσίωσή του στο ΕΜΠ θα μείνει μοναδική. Το 1932 σε ηλικία 57 ετών πέθανε στη Βιέννη και στη διαθήκη του εκφραζόταν η επιθυμία η καρδιά του να ενταφιασθεί στον περίβολο του Πολυτεχνείου. Η Σύγκλητος θα κάνει δεκτή την επιθυμία αυτή.



Το μνημείο Ν. Γεννηματά στο Πολυτεχνείο με επιγραφόμενο ποίημα του ίδιου, «Στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο»:

Όλη μου την σοφία σου τη χάρισα
Δώρο φτωχό μα απ’ τα πιο διαλεγμένα
Κι άξιο για σε το δώρο μου το δεύτερο
Μια αγάπη, αγάπη απέραντη για σένα

Ν.Γ.


Επιμέλεια: Δ. Κουτσογιάννης, Οκτώβριος 2016, Πηγές: Ν. Κιτσίκης και Ε. Κοκκινόπουλος, "Το Εθνικόν Μετσόβιον Πολυτεχνείον", Τεχνική Επετηρίς της Ελλάδος, ΤΕΕ, Αθήνα 1935, και Ι. Αντωνίου, "Οι Έλληνες Μηχανικοί - Θεσμοί και Ιδέες 1900-1940", Βιβλιόραμα, 2006.