English

Σταύρος Νικολάου (1920-2003, Καθηγητής στο ΕΜΠ 1969-1982)

Σπούδασε στο ΕΜΠ στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, εργαζόμενος συγχρόνως σαν εργάτης, για να εξοικονομήσει τα προς το ζην, στα Ναυπηγεία του Περάματος. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του και εργάστηκε στην Αμερική στη μελέτη και την κατασκευή φραγμάτων και υδροηλεκτρικών έργων. Επέστρεψε στην Ελλάδα, καθώς διαισθάνθηκε πόσο εθνικά και οικονομικά ωφέλιμος ήταν για τον τόπο ο Τομέας της παραγωγής υδροηλεκτρικής ενεργείας. Εργάστηκε στην κατασκευή του φράγματος Κρεμαστών και ακολούθως εξελέγη καθηγητής του ΕΜΠ στην Έδρα των Υδροδυναμικών Έργων. Παράλληλα, το 1972 ίδρυσε στη ΔΕΗ το Κλιμάκιο Μελέτης Υδροηλεκτρικών έργων με σκοπό τη μελέτη και την κατασκευή τέτοιων έργων από ελληνικά χέρια. Μέσα σε 3 χρόνια πέτυχε να αρχίσει η κατασκευή του πρώτου ελληνικής κατασκευής υδροηλεκτρικού έργου, του φράγματος Πουρναριού στον Άραχθο, το οποίον τελείωσε και άρχισε να παράγει ενέργεια μέσα σε 4 χρόνια. Ακολούθησε η μελέτη και η κατασκευή πολλών άλλων έργων (Σφηκιά & Ασώματα στον Αλιάκμονα, Στράτος στον Αχελώο, Πηγές Αώου κ.ά.) μέχρι το 1981. Δημιούργησε μια ομάδα Ελλήνων συνεργατών, στην οποία μετέδωσε τις γνώσεις του αλλά και εκείνες γνωστών συμβούλων τους οποίους κατά καιρούς προσκαλούσε. Όμως ξαναέφυγε απ’ την Ελλάδα απογοητευμένος και συνέχισε να εργάζεται μέχρι το τέλος της ζωής στου στις ΗΠΑ και στο Περού.


Ο καθηγητής Νικολάου ήταν υπόδειγμα ακέραιου ανθρώπου και αγνού πατριώτη. Οι φοιτητές του τον θυμούνται σαν ενθουσιώδη, πολυμαθή, μεθοδικό, απαιτητικό, χαλκέντερο και σκληρό, φωνακλά και αθυρόστομο.


Επιμέλεια: Δ. Κουτσογιάννης, Οκτώβριος 2016
(με βάση σημείωμα των Μ. Θεολογίτη, Γ. Καλαούζη, Δ. Κουτσοδημητρόπουλου και Τ. Αγορόπουλου)