Γεώργιος Νουτσόπουλος (1932-2008 - καθηγητής στο ΕΜΠ 1970-1999)

Γεννήθηκε το 1932 στο Δίλοφο του Ζαγοριού και μαθήτευσε στη Ζωσιμαία Σχολή Ιωαννίνων. Με σπουδές στο ΜΙΤ, εξελέγη νωρίς (1970) καθηγητής στο ΕΜΠ, στην έδρα της Θεωρητικής και Εφαρμοσμένης Υδραυλικής.

Υπηρέτησε το Ίδρυμα από διάφορες διοικητικές θέσεις: Διευθυντής του Τομέα Υδατικών Πόρων, Υδραυλικών και Θαλάσσιων Έργων (1985-87) (σημερινή ονομασία "Τομέας Υδατικών Πόρων και Περιβάλλοντος"), Κοσμήτορας της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών (1981-84) ή Πρόεδρός της (1985-86) και Πρύτανης του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (1988-91). Συνέβαλε αποφασιστικά (μαζί με τους Θεοδόσιο Τάσιο και Απόστολο Γιώτη) στην καθιέρωση των κατευθύνσεων σπουδών (1977), τομή που αποτελεί μία απ' τις σημαντικότερες στιγμές της μεταπολεμικής ιστορίας της Σχολής. Υπήρξε από τους θεμελιωτές του νεοϊδρυθέντος Πολυτεχνείου Κρήτης και του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης.

Στη διάρκεια των ετών 1989-1990 διετέλεσε δύο φορές υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών στις υπηρεσιακή κυβέρνηση υπό τον Ιωάννη Γρίβα και στην οικουμενική κυβέρνηση υπό τον Ξενοφώντα Ζολώτα.

Ο Γ. Νουτσόπουλος εισήγαγε στη Σχολή τη σύγχρονη επιστημονική προσέγγιση στη Μηχανική των Ρευστών και την Υδραυλική, έχοντας ο ίδιος οργανώσει και εμπνεύσει τη διδασκαλία από τη θέση του καθηγητή και του διευθυντή του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Υδραυλικής, η μεγάλη αίθουσα πειραμάτων του οποίου από το 2000 ονομάζεται προς τιμήν του «Γεώργιος Νουτσόπουλος». Αφοσιωμένος στο καθήκον της επιστήμης, δίδαξε γενιές μαθητών, πολλοί από τους οποίους σήμερα είναι καθηγητές σε Πανεπιστήμια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ο Γ. Νουτσόπουλος έζησε βίο απλό και αδέκαστο, υπήρξε υπόδειγμα πολίτη και ακαδημαϊκού δασκάλου, ήταν ανοιχτός προς όλους και γενναιόδωρος, με σπάνιο ήθος και απόλυτη αίσθηση του δικαίου.

Επιμέλεια: Δ. Κουτσογιάννης, Οκτώβριος 2016 (με βάση και κείμενο του Γιώργου Κοντογιώργη)