Βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Καρδίτσα. Σπούδασε στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ και αποφοίτησε το 1961. Μετά τη στρατιωτική του θητεία (1961-63) διορίσθηκε στη Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών του Ν. Καρδίτσας, του Υπουργείου Δημοσίων Έργων. Το 1965 προήχθη σε Προϊστάμενο Έργων και το 1969 σε Διευθυντή (Νομομηχανικό) στην ίδια υπηρεσία. Το 1967 με εκπαιδευτική άδεια και υποτροφία της Γαλλικής Κυβέρνησης παρακολούθησε μεταπτυχιακό κύκλο σπουδών Εδαφομηχανικής και στη συνέχεια, την περίοδο 1968-69, με υποτροφία του Υπουργείου Συντονισμού, σειρά μαθημάτων στην Εδαφομηχανική και σε θέματα ηλεκτρονικών υπολογιστών στην Ecole Nationale des Ponts et Chaussées της Γαλλίας. Την περίοδο 1973-75, με υποτροφία του ΙΚΥ, εκπόνησε τη Διδακτορική του διατριβή στο Université Libre de Bruxelles στις Θεμελιώσεις σε πασσάλους, όπου του απονεμήθηκε ο τίτλος του Διδάκτορα Μηχανικού με Άριστα. Το 1975 τοποθετήθηκε υπεύθυνος Εδαφοτεχνικών Μελετών Οδοποιίας του Υπουργείου Δημοσίων Έργων και το 1977 Διευθυντής Ερευνών Εδαφών του Κέντρου Ερευνών Δημοσίων Έργων (ΚΕΔΕ). Στο ΚΕΔΕ συνέδεσε το όνομά του με την ανάπτυξη της Γεωτεχνικής Μηχανικής και την προσέλκυση νέων εξειδικευμένων επιστημόνων και μηχανικών, ενώ παράλληλα εξόπλισε τα εργαστήρια με σύγχρονες συσκευές δοκιμών, με γεωτρητικό εξοπλισμό και διατάξεις επιτόπου δοκιμών. Την περίοδο 1982–87 ήταν υπεύθυνος σύνταξης του επιστημονικού περιοδικού «Δελτίο ΚΕΔΕ». Το διάστημα 1988–83 διετέλεσε Επιστημονικός Συνεργάτης του Université Libre de Bruxelles. Το 1987 εκλέχθηκε Επίκουρος Καθηγητής στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ με αντικείμενο «Θεμελιώσεις – Ειδικά θέματα» και το 1992 Αναπληρωτής Καθηγητής. Παραιτήθηκε το 1999 για λόγους υγείας.

Υπήρξε μέλος διεθνών και εθνικών Επιστημονικών Επιτροπών (PIARC, ASCE, ISSMFE, ISRM, ΕΕΕΕΘ) καθώς και μέλος στην κριτική επιτροπή των σχεδίων του Ευρωκώδικα Θεμελιώσεων (EC-7). Συνέγραψε πλήθος επιστημονικών άρθρων σε διεθνή και ελληνικά περιοδικά και πρακτικά συνεδρίων, ενώ το βιβλίο του «Επιλογές Εφαρμοσμένης Γεωτεχνικής Μηχανικής» απετέλεσε κύριο διδακτικό σύγγραμμα για τους φοιτητές πολυτεχνικών σχολών.

Επιμέλεια: Γ. Τσιαμπάος & Δ. Κουτσογιάννης, 2021

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1944. Είναι παντρεμένος με την Αικατερίνη. Έχει δύο παιδιά, τον Γεώργιο (42 ετών), Αρχαιολόγο και τον Βασίλη, (39 ετών), Γεωλόγο, Επίκουρο καθηγητή στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

ΣΠΟΥΔΕΣ
Eγκύκλιες σπουδές στην Βαρβάκειο Πρότυπο Σχολή, 1956-1961
Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Σχολή Μηχανικών Μεταλλείων και Μεταλλουργών, 1961-1966 (Υπότροφος)
Université de Grenoble, Ειδικός Επιστήμων Faculté des Sciences, Géologie. Μεταπτυχιακό πρόγραμμα DEA, Géologie Appliquée. (υπότροφος της Γαλλικής Κυβέρνησης, πρώτος στην αποφοίτηση).
Université de Grenoble. Διδακτορική Διατριβή. (Mention: «Très honorable avec les félicitations du jury» Η 2η thèse προετάθη από το Πανεπιστήμιο για το βραβείο Henri Milon της Société Hydrotechnique de France του 1970).
ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ
– Επιμελητής Πανεπιστήμιο Αθηνών, Τμήμα Γεωλογίας, 1974-1977 και ‘Ειδικός Επιστήμων» Ε.Μ. Πολυτεχνείο, Σχολή Μηχανικών Mεταλλείων, 1975-1977.
– Έκτακτος Καθηγητής Τεχνικής Γεωλογίας, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών, 1977-1980.
– Τακτικός Καθηγητής (μετά το 1983 Καθηγητής 1ης βαθμίδας) στο ίδιο Πανεπιστήμιο,1980-1987.
– Αναπληρωτής Καθηγητής Τεχνικής Γεωλογίας, Ε.Μ. Πολυτεχνείο, Σχολή Πολιτικών Μηχανικών, 1987-1992.
– Καθηγητής 1ης βαθμίδας στο ίδιο Πολυτεχνείο. 1992-2011.
– Ομότιμος Καθηγητής από το 2011.

ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
1. ΒΡΑΒΕΙΑ ΜΕΤΑΛΛΙΑ
– «Chevallier dans l’ordre des Palmes Académiques» της Γαλλικής Δημοκρατίας, 2013.
– Επίτιμος Διδάκτωρ Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης , 2013
– Hans Cloos medal. Το μετάλλιο αποτελεί την ανωτάτη διεθνή διάκριση στο χώρο της Τεχνικής Γεωλογίας, 2000
– Glossop medal της Γεωλογικής Εταιρίας του Λονδίνου. Το μετάλλιο απονέμεται κάθε χρόνο «σε επιστήμονα που διακρίνεται για τις επιδόσεις του στον χώρο τις Τεχνικής Γεωλογίας, 2002.
– Richard Jahns award of the Geological Society of America and the American Association of Engineering Geology, 2010
– André Dumont medal. της Γεωλογικής Εταιρίας του Βελγίου για την διεθνή προσφορά.
– Επίτιμο μέλος της International Association of Hydrogeologists, 2003.
– Απόδοση τιμητικής πλακέτας από την Ελληνική Επιτροπή Υδρογεωλογίας, 2013
– Golden Hammer award από την Chamber of Geological Engineering Τουρκίας, 1997.
– Επίτιμο Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Γεωλόγων, 2008
– Τιμητική διάκριση και μετάλλιο από την Ελληνική Επιτροπή Τεχνικής Γεωλογίας της Ελληνικής Γεωλογικής Εταιρίας, 2006
– Μεταξύ των 17 επιστημόνων που η Διεθνής Ένωση Βραχομηχανικής (ISRM) επέλεξε το 2003 για παρουσίαση, με βάση το έργο τους και την συμβολή τους «..in shaping the organization and who are role models for the young members” (rf ISRM News Journal, 2003).
2. ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ (NAMED LECTURES)
Richard Jahns Distiguished Lecturer. Επιλογή ως «Richard Jahns Distinguished Lecturer» του 2010. Ο θεσμός περιλαμβάνει σειρά διαλέξεων -μαθημάτων σε Πανεπιστήμια των ΗΠΑ. Για πρώτη φορά, από το 1988, που δημιουργήθηκε ο θεσμός, επελέγη μη Αμερικανός επιστήμων. Μεταξύ των Πανεπιστημίων: MIT, University of California Berkeley, Georgia Tech, Northwestern, Purdue, University of Texas Austin, Virginia Tech, University of California Los Angeles (UCLA), Colorado School of Mines. Συνολικά 68 Πανεπιστήμια (36 Geology, 22 Civil Engineering and 10 Geological Engineering Departments).

3.
– Cross Canada 2005 Lecturer.Αποτελεί υψηλού κύρους διάκριση της Canadian Geotechnical Society.
– 6th Glossop Lecture and Μedal. 2002. Πρόκειται για την «ναυαρχίδα» των ομιλιών υψηλού κύρους στην Τεχνική Γεωλογία ανά τον κόσμο, από την Γεωλογική Εταιρία του Λονδίνου.
-19th Manuel Rocha Lecture, 2002 Η ομιλία έχει διεθνές κύρος στο χώρο της Βραχομηχανικής.
– 2010. Australia. Προσκεκλημένος ομιλητής από την Australian Geomechanics Society, για διαλέξεις στις μεγάλες πόλεις της χώρας (Perth, Adelaide, Melbourne, Sidney, Newcastle, Brisbane)
– 2013. ΝΑ Ασία. Association of Geotechnical Societies in South East Asia, για σειρά διαλέξεων-μαθημάτων, 1 ως 2 ημερών σε Πανεπιστήμια (μεταπτυχιακά) και Ενώσεις Γεωεπιστημών (Kuala Lumpur, Yangon, Singapore, Bangkok Hanoi, Ho Chi Minh, Danang, Vinh long -Mekong Delta).
– Πρώτος από την σειρά των «Video Lectures» της Διεθνούς Ενώσεως Τεχνικής Γεωλογίας (IAEG), 2015, που διαδίδονται παγκοσμίως από το διαδίκτυο. (Επελέγη ως «εκ των πλέον γνωστών παγκοσμίως εκπροσώπων της Τεχνικής-Γεωλογίας»).

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΕΡΓΟ
Ποσοτικός χαρακτηρισμός βραχόμαζας για την εξαγωγή των μηχανικών ιδιοτήτων τους. Σχετικώς εξελίχθηκε δείκτης (GSI) που συμβάλλει και στην επίλυση του κριτηρίου θραύσης Hoek & Brown. Επιλύονται καταστάσεις που δεν είναι δυνατόν, λόγω κλίμακας να αντιμετωπισθούν εργαστηριακά. Ο δείκτης έχει σήμερα διεθνή αναγνώριση και ευρύτατη εφαρμογή στον σχεδιασμό τεχνικών έργων επί ή εντός βραχωδών σχηματισμων και ιδιαιτέρως σε ασθενείς και ετερογενείς γεωτεχνικώς καταστάσεις.
Ανάλυση συμπεριφοράς γεωλογικών σχηματισμών με ανισοτροπία.
Συμπεριφορά πετρωμάτων και γεωλογικών δομών για μεγάλο εύρος πετρογραφικών τύπων, δομών και γεωλογικών καταστάσεων. Ειδική έμφαση στην συμπεριφορά σε μεγάλα τεχνικά έργα, όπως φράγματα, σήραγγες και υπόγεια έργα.
Υδρογεωλογία καρστικών πετρωμάτων .
Κατολισθήσεις και ευστάθεια βραχωδών πρανών. Θέματα Περιβαλλοντικής Γεωλογίας.

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ
Τα δημοσιευμένο έργο, μέχρι τον Δεκέμβριο του 2015, περιλαμβάνει 311 επιστημονικές εργασίες (μόνος συγγραφέας ή με συνεργάτες):
– 2 Thèses του Διδακτορικού (Πανεπιστήμιο της Grenoble)
– 62 σε περιοδικά, διεθνή (περιλαμβάνονται τα πλέον έγκυρα του χώρου) και έγκυρα Ελληνικά
– 240 σε Πρακτικά συνεδρίων (περιλαμβάνονται και εργασίες σε άλλα περιοδικά)
– 7 Κεφάλαια σε βιβλία,
– Εκδότης 6 βιβλίων με τα Πρακτικά 6 συνεδρίων (με συνεργάτες, τα 3 Διεθνή)

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΣΕ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ
Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών (1987-2011). Μαθήματα: Γεωλογία Μηχανικού, Τεχνική Γεωλογία, Ειδικά Γεωτεχνικά Εργα. Αναφορά εδώ στην διεξαγωγή μεγάλων ασκήσεων υπαίθρου, στο φυσικό εργαστήριο και σε πραγματικές κλίμακες. Ειδικότερα οι ασκήσεις διεξάγονται σε περιστατικά αστοχίας μεγάλων Τεχνικών Έργων. Η εκπαιδευτική αυτή διαδικασία έχει αναγνωρισθεί διεθνώς ως υποδειγματική.
Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (1999- ). Διδασκαλία στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα «Μελέτη και κατασκευή Σηράγγων και Υπογείων Έργων» .
Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (1999-2012) Διδασκαλία στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα «Επιστήμη και Τεχνολογία Υδατικών Πόρων»
Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών (1977-1987).
Ecole Nationale Supérieur des Mines de Paris (2003-2004). Επισκέπτης Καθηγητής.
Université de Grenobe. UER de Géologie (1987). Professeur Associé, 1987.
Poilitecnico di Torino. Διδασκαλία, στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Tunnelling and Tunnel Boring Machines. Από το 2008 . Επίσης στο Master “Environmental Engineering Mechanized Tunnelling”, 1995-1996.
Ecole Polytechnique Fédérale de Lausanne (2008-2011) Master on Tunnelling.
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Τμήμα Γεωλογίας. (1995-2009) Διδασκαλία στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα «Εφαρμοσμένη και Περιβαλλοντική Γεωλογία», 1995-2009.
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (1974-1977). Το 1974, υπηρετών ως επιμελητής, εισήγαγα για πρώτη φορά το μάθημα της Τεχνικής Γεωλογίας.
Πανεπιστήμιο Πατρών (1996-2003). Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα «Γεωεπιστήμες και Περιβάλλον».
Griffith University (2008). Australia. Μαθήματα Τεχνικής Γεωλογίας (Geotechnical Engineering Practice via Engineering Geology)
Formation Postgrade Internationale: Géologie de l’Ingénieur et de l’Environnement (1999-2002) Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα με συνεργασία Γαλλόφωνων Πανεπιστημίων: Ecole des Mines de Paris. Ecole Polytechnique Fédérale de Lausanne (EPFL), Université de Liège, Ecole Polytechnique de Montréal.
Ecole Polytechnique Fédérale de Lausanne (1994-1998). Cycle post grade «Géologie Appliquée à l’Ingénierie et à l’Environnement», Cours sur la Géologie des Barrages.
University of Durham, UK (1989-1994). Master of Engineering Geology, member of the Course management Committee (CMC).
Συνεργασία με το Queens University, Canada και το Royal Military College of Canada στην διεξαγωγή κοινών πειραματικών και ασκήσεων υπαίθρου σε πραγματική κλίμακα. 2012-2015. Ομοίως, στο ίδιο αντικείμενο, και με το Imperial College, Master of Engineering Geology and Master of Soil Mechanics, 1999, το Université Catholique de Louvain, Belgique και το University of Waterloo, Canada, Department of Earth Sciences, 1994.

ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΕΣ ΔΙΑΤΡΙΒΕΣ
Επιβλέπων ή εισηγητής σε 17 Διδακτορικές εργασίες

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΣΕ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ:
Αντιπρύτανης στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, 1984
Διευθυντής Γεωτεχνικού Τομέα Σχολής Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ. Κατ’ επανάληψη από το 1988.
Διευθυντής του Μεταπτυχιακού Προγράμματος «Σήραγγες και Υπόγεια Έργα» των Σχολών Μεταλλειολόγων και Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ. 2002-2004 και 2006-2008.

ΕΚΔΟΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΩΝ
1. Editor in chief
Geological and Geotechnical Engineering (GEGE) Springer. Co- Editor in Chief, από το 2010
2. Member of Editorial Board or Associate Editor
(Περιλαμβάνονται τα περισσότερα έγκυρα διεθνή περιοδικά Τεχνικής Γεωλογίας)
Engineering Geology. Elsevier. Μέλος του Editorial board, από το 1998 μέχρι το 2001 και στη συνέχεια από το 2007.
Bulletin of Engineering Geology and the Environment. Springer. Member of the Editorial Board, από το 1998.
Environmental & Engineering Geosciences. Geological Society of America and AEG. Associate Editor, από το 2009.
Rock Mechanics and Rock Engineering. Springer. Member of the Editorial Board, από το 2007.
Environmental Geology. Member of the Editorial Board, από το 1995.
Hydrogeology Journal. Springer. Member of the Editorial Board, 1997-2000.
International Journal of Geoengineering Case Histories. Official journal of the Society of Soil mechanics and Geotechnical Engineering. Member of the Editorial board, 2009.
Soils &Rocks International Journal. Brazilian and Portuguese Geotechnical and Engineering Geology Societies. Associate editor, since 2007
Episodes. International Union of Geological Sciences. Associated Editor 1998-2007

ΜΕΛΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ
International Association of Engineering and the Environment (IAEG), Πρόεδρος 1994-1998.
International Association of Hydrogeologists (IAH), Επίτιμο μέλος, Μέλος της Επιτροπής Karst
Ελληνική Γεωλογική Εταιρία (ΕΓΕ, Πρόεδρος, 2004-2008).
Geological Society of America.
Geological Society of London (Fellow)
Association of Engineering and Environmental Geologists (USA).
International Tunnelling Association (ITA)–Ελληνική Επιτροπή Σηράγγων και Υπογείων ΄Εργων. Πρόεδρος 1998-2001.
International Society for Rock Mechanics (ISRM).
International Society of Soil Mechanics and Geotechnical Engineering ISSMGE).

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗ ΔΡΑΣΤΡΙΟΤΗΤΑ
Σύμβουλος ή εμπειρογνώμων σε μεγάλα Τεχνικά Έργα, στην Ελλάδα και διεθνώς. Σχετικώς προσκαλείται σε ειδικές περιπτώσεις, μελετών, κατασκευής ή λειτουργίας μεγάλων Τεχνικών ‘Εργων από την World Bank.
Στην Ελλάδα αναφέρονται, μεταξύ πολλών, το Μετρό των Αθηνών και οι επεκτάσεις του, το Μετρό Θεσσαλονίκης, Η Εγνατία Οδός, Έργα Σιδηροδρόμου υψηλών ταχυτήτων, η σήραγγα εκτροπής Αχελώου, το φράγμα Ευήνου, ή κατολίσθηση Μαλακάσας και Τσακώνας στην Πελοπόννησο και κατολισθήσεις σε έργα οδοποιίας, Θέματα αυτοκινητοδρόμων Κορίνθου Πατρών σειρά φραγμάτων της ΔΕΗ και του ΥΠΕΧΩΔΕ.
Στον διεθνή χώρο πρόσφατες περιπτώσεις αναφέρονται μεταξύ άλλων στο φράγμα Rogun στο Tajikistan, το υψηλότερο στον κόσμο -335m, στη σήραγγα στο Στενό του Γιβραλτάρ.

Ο Γιάννης Φραντζεσκάκης έκανε τις γυμνασιακές σπουδές του στη Βαρβάκειο Σχολή και κατόπιν, το 1948, εισήχθη ως φοιτητής στη Σχολή μας, απ’ όπου αποφοίτησε το 1953. Την περίοδο 1963-64 ειδικεύτηκε σε θέματα Κυκλοφοριακής Τεχνικής στο Bureau of Highway Traffic του Πανεπιστημίου Yale των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και το 1971 πήρε το διδακτορικό δίπλωμά του του με άριστα από την Πολυτεχνική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Παράλληλα, μέχρι το 1971 εργαζόταν στην εταιρία μελετών Δοξιάδη, ενώ στη συνέχεια ίδρυσε δύο μελετητικές εταιρίες στον κλάδο των Συγκοινωνιακών και Κυκλοφοριακών Μελετών. Σε αυτές ήταν υπεύθυνος για μεγάλο αριθμό μελετών και ερευνών στην Ελλάδα, την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή, την Αφρική, και τις ΗΠΑ. Πόλεις όπως η Λάρισα και η Αθήνα στην Ελλάδα, αλλά και η νέα πόλη και πρωτεύουσα του Πακιστάν Islamabad, η πρωτεύουσα της Σαουδικής Αραβίας Riyadh και το ακμαίο Dubai στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα φέρουν τη σφραγίδα του Γιάννη Φραντζεσκάκη στην αστική ανάπτυξή τους.

Η σχέση του με τη Σχολή έγινε πιο στενή το 1980, όταν διορίστηκε Ειδικός Επιστήμονας. Το 1985 έγινε Αναπληρωτής Καθηγητής Κυκλοφοριακής Τεχνικής, το 1989 εξελέγη Καθηγητής, θέση που διατήρησε μέχρι το 1997, ενώ το 1998 έγινε Ομότιμος Καθηγητής του ΕΜΠ. Την περίοδο 1991-93 διετέλεσε Πρόεδρος της Σχολής. Επίσης υπηρέτησε ως Διευθυντής του Τομέα Μεταφορών και Συγκοινωνιακής Υποδομής, με τέσσερις θητείες τη δεκαετία του 1990, καθώς και ως Διευθυντής του Εργαστηρίου Κυκλοφοριακής Τεχνικής. Ήταν Επιστημονικός Υπεύθυνος σε πολλά ερευνητικά έργα σε θέματα Μεταφορών και Κυκλοφοριακής Τεχνικής. Δημοσίευσε εργασίες σε επιστημονικά περιοδικά και έδωσε διαλέξεις και παρουσιάσεις σε επιστημονικά συνέδρια στην Ελλάδα, την Κύπρο και αλλού. Συνέγραψε 8 βιβλία όπου το τελευταίο του που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2012 με τίτλο «Εμπειρίες 1958-2012 Ενός Έλληνα Συγκοινωνιολόγου» έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές και εκτός του κύκλου των μηχανικών. Ήταν ιδρυτικό μέλος και πρώτος πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Συγκοινωνιολόγων και ισόβιο μέλος του Institute of Transportation Engineers των ΗΠΑ.

Επιμέλεια: Δημήτρης Κουτσογιάννης, Φεβρουάριος 2017.

Ο Ανδρέας Αναγνωστόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 30 Νοεμβρίου 1937. Αποφοίτησε από τη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών ΕΜΠ το 1961, όπου επέστρεψε το 1964 ως βοηθός. Το 1968 υποστήριξε διδακτορική διατριβή, που εκπόνησε υπό την επίβλεψη του Καθηγητή Αντωνίου Λοΐζου, με θέμα τον προσδιορισμό των παραμέτρων διατμητικής αντοχής με επιτόπου δοκιμές, και το 1980 ολοκλήρωσε την υφηγεσία του με θέμα τη γεωτεχνική συμπεριφορά των λιγνιτών της Μεγαλόπολης. Μέλος του Διδακτικού Προσωπικού της Σχολής από το 1966, υπηρέτησε ως Επίκουρος Καθηγητής (1982-1984), Αναπληρωτής Καθηγητής (1984-1990), Καθηγητής (1990-2004) και στη συνέχεια Ομότιμος Καθηγητής.

Το ερευνητικό έργο του, το οποίο εστιάζει στη συμπεριφορά των εδαφών, σε θεμελιώσεις με πασσάλους και σε επιτόπου δοκιμές, συνεχίζεται και μετά την αποχώρησή του από την ενεργό υπηρεσία το 2004. Έχει συγγράψει 75 άρθρα και επιβλέψει πάνω από 100 διπλωματικές εργασίες. Η συμβολή του στη δημιουργία του Τομέα Γεωτεχνικής, τον οποίο και διεύθυνε επί εξαετία και στη συνέχεια στην καθιέρωση της Κατεύθυνσης Γεωτεχνικού Μηχανικού, ήταν καθοριστική. Σε μεταπτυχιακό επίπεδο, συνεργάστηκε με τον Καθηγητή της Σχολής Μηχανικών Μεταλλείων Μεταλλουργών (ΜΜΜ) Χαράλαμπο Τσουτρέλη στη δημιουργία του μεταπτυχιακού προγράμματος σπουδών Σχεδιασμός και Κατασκευή Υπόγειων Έργων που συντονίζει η Σχολή ΜΜΜ.

Διετέλεσε Αναπληρωτής Πρόεδρος (1993-2001) και Πρόεδρος (2001-2003) της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών ΕΜΠ. Στη διάρκεια της θητείας του, η Σχολή ολοκλήρωσε τη μετάβαση από το ιστορικό συγκρότημα στο κέντρο της Αθήνας και το κτήριο Γκίνη στις νέες της εγκαταστάσεις και τα νέα διδακτήρια στην Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου. Στον χώρο των διεθνών συνεργασιών, καθοριστική ήταν η πρωτοβουλία του για τη στρατηγική συμφωνία συνεργασίας της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών ΕΜΠ με την École Nationale des Ponts et Chaussées του Παρισιού για την απονομή διπλού διπλώματος σε φοιτητές και φοιτήτριες που παρακολουθούν μαθήματα και στις δύο Σχολές.

Στην προσφορά του εκτός του Ιδρύματος συγκαταλέγονται η πολύχρονη συμμετοχή και δραστηριότητά του σε Οργανισμούς δημόσιου ενδιαφέροντος, επιστημονικές επιτροπές και εταιρείες, και στη διοργάνωση ελληνικών και διεθνών συνεδρίων. Παράλληλα, έχει προσφέρει υπηρεσίες συμβούλου για πολλές μελέτες, συμπεριλαμβανομένης της μελέτης για τη θεμελίωση του Μουσείου Ακρόπολης μαζί με τον Αναπληρωτή Καθηγητή ΕΜΠ Βασίλειο Παπαδόπουλο.

Επιμέλεια: Μ. Πανταζίδου & Δ. Κουτσογιάννης, Φεβρουάριος 2017

Γεννήθηκε στην Καρδίτσα και σπούδασε στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ, από όπου έλαβε και το διδακτορικό του δίπλωμα. Πρωτοστάτησε στην εισαγωγή του αντικειμένου της Υγειονομικής Τεχνολογίας στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών και υπήρξε ο ιδρυτικός Διευθυντής του ομώνυμου εργαστηρίου (1981), πτέρυγα του οποίου από το 2000 ονομάζεται προς τιμήν του «Δημήτριος Χριστούλας». Επίσης στήριξε έμπρακτα την εισαγωγή της περιβαλλοντικής διάστασης στις σπουδές του Πολιτικού Μηχανικού. Ήταν ο πρώτος Διευθυντής του Τομέα Υδατικών Πόρων, Υδραυλικών και Θαλάσσιων Έργων (1983-85) (σημερινή ονομασία “Τομέας Υδατικών Πόρων και Περιβάλλοντος”). Παράλληλα με την διδακτική και ερευνητική του δραστηριότητα, σημαντική ήταν η συμβολή του σε μεγάλα τεχνολογικά έργα, όπως στα έργα επεξεργασίας των λυμάτων του λεκανοπεδίου της Αθήνας, στην Ψυττάλεια.

Την κρίσιμη περίοδο της έμμονης ξηρασίας και λειψυδρίας στην Αθήνα χρημάτισε Πρόεδρος της ΕΥΔΑΠ (1989-93) και πρωτοστάτησε στη μελέτη και λήψη σοφών διαχειριστικών μέτρων που με εξαιρετική επιτυχία απέτρεψαν την αστοχία του υδροδοτικού συστήματος της Αθήνας, αλλά και εκμοντέρνισαν το σύστημα που έκτοτε δεν έχει αντιμετωπίσει πρόβλημα.

Καθηγητής (Έκτακτος 1968-74, Τακτικός 1974-94) στην έδρα της Ειδικής Μηχανολογίας (για την Σχολή Πολ. Μηχ.). Διπλωματούχος Μηχανολόγος Μηχανικός ΕΜΠ, Διπλωματούχος REEA Πολυτεχνείου του Άαχεν. Δρ. Μηχανικός Πολυτεχνείου Ανοβέρου. Υπότροφος των ιδρυμάτων Μποδοσάκη (1954) και Νιάρχου (1957).

Διετέλεσε Κοσμήτορας της Σχολής Π-Μ (1989-91). Ήταν αυτός που εισήγαγε το μάθημα της διαχείρισης του έργου και της οργάνωσης του εργοταξίου διδάσκοντας χρονικό και οικονομικό προγραμματισμό των εργασιών καθώς και προγραμματισμό συντήρησης των μηχανημάτων.

Δείγμα του εύρους των ενδιαφερόντων του είναι η ενασχόληση με, αντικειμενικό υπολογισμό κόστους τεχνικών έργων, εκπαίδευση χειριστών μηχανημάτων, τεχνική συμπυκνώσεως εδαφών και ασφαλτικών ταπήτων, τεχνολογία συγκροτημάτων παραγωγής αδρανών υλικών και σκυροδέματος, παραγωγή αδρανών από την ανακύκλωση παλαιών σκυροδεμάτων, υπόγεια λατομεία αδρανών υλικών.

Ανέπτυξε πρωτοποριακό σύστημα κωδικοποίησης και υπολογισμού του λειτουργικού κόστος των δομικών μηχανημάτων, προκειμένου να αποτελέσει την βάση ενός νέου συστήματος αναλύσεων τιμών.

Το βιβλίο του “Λειτουργική και Οικονομική Ανάλυση των Μηχανημάτων Έργων”, μια τρίγλωσση πραγματική εγκυκλοπαίδεια των χαρακτηριστικών, των επιδόσεων και των μεθοδολογιών κοστολόγησης όλων των συγχρόνων μηχανημάτων που χρησιμοποιούνται στα έργα, είναι το τελευταίο του βιβλίο το οποίο πρόλαβε να το τελειώσει, όχι όμως και να το εκδώσει.

Επιμέλεια: Δ. Λιάτης & Δ. Κουτσογιάννης, Ιούνιος 2017 (με βάση και κείμενο του Θ. Γ. Βουδικλάρη, Πολιτικού Μηχανικού