Εξήγηση του τίτλου “Σώστρατος”

ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ – Πῶς δεῖ ἱστορίαν συγγράφειν §§ 61-62

Αυθεντικό κείμενο

[61] τὸ δ᾽ ὅλον ἐκείνου μοι μέμνησο —πολλάκις γὰρ τοῦτο ἐρῶ— καὶ μὴ πρὸς τὸ παρὸν μόνον ὁρῶν γράφε ὡς οἱ νῦν ἐπαινέσονταί σε καὶ τιμήσουσιν, ἀλλὰ τοῦ σύμπαντος αἰῶνος ἐστοχασμένος πρὸς τοὺς ἔπειτα μᾶλλον σύγγραφε καὶ παρ᾽ ἐκείνων ἀπαίτει τὸν μισθὸν τῆς γραφῆς, ὡς λέγηται περὶ σοῦ,
«ἐκεῖνος μέντοι ἐλεύθερος ἀνὴρ ἦν καὶ παρρησίας μεστός, οὐδὲν οὐδὲ κολακευτικὸν οὐδὲ δουλοπρεπὲς ἀλλ᾽ ἀλήθεια ἐπὶ πᾶσι.»
τοῦτ᾽, εἰ σωφρονοῖ τις, ὑπὲρ {τὰς} πάσας τὰς νῦν ἐλπίδας θεῖτο ἄν, οὕτως ὀλιγοχρονίους οὔσας.

[62] ὁρᾷς τὸν Κνίδιον ἐκεῖνον ἀρχιτέκτονα οἷον ἐποίησεν; οἰκοδομήσας γὰρ τὸν ἐπὶ τῇ Φάρῳ πύργον, μέγιστον καὶ κάλλιστον ἔργον ἁπάντων, ὡς πυρσεύοιτο ἀπ᾽ αὐτοῦ τοῖς ναυτιλλομένοις ἐπὶ πολὺ τῆς θαλάττης καὶ μὴ καταφέροιντο ἐς τὴν Παραιτονίαν, παγχάλεπον, ὥς φασιν, οὖσαν καὶ ἄφυκτον εἴ τις ἐμπέσοι ἐς τὰ ἕρματα— οἰκοδομήσας οὖν τὸ ἔργον ἔνδοθεν μὲν κατὰ τῶν λίθων τὸ αὑτοῦ ὄνομα ἐπέγραψεν, ἐπιχρίσας δὲ τιτάνῳ καὶ ἐπικαλύψας ἐπέγραψε τοὔνομα τοῦ τότε βασιλεύοντος, εἰδώς, ὅπερ καὶ ἐγένετο, πάνυ ὀλίγου χρόνου συνεκπεσούμενα μὲν τῷ χρίσματι τὰ γράμματα ἐκφανησόμενον δέ,
«Σώστρατος Δεξιφάνους Κνίδιος θεοῖς σωτῆρσιν ὑπὲρ τῶν πλοϊζομένων.»
οὕτως οὐδ᾽ ἐκεῖνος ἐς τὸν τότε καιρὸν οὐδὲ τὸν αὑτοῦ βίον τὸν ὀλίγον ἑώρα, ἀλλ᾽ εἰς τὸν νῦν καὶ τὸν ἀεί, ἄχρι ἂν ἑστήκῃ ὁ πύργος καὶ μένῃ αὐτοῦ ἡ τέχνη.

Μετάφραση

[61] Γενικά να θυμάσαι εκείνο -και θα στο πω πολλές φορές- να γράφεις αποβλέποντας όχι μόνο στο παρόν για να σε επαινέσουν και να σε τιμήσουν οι σύγχρονοί σου, αλλά, έχοντας στόχο την αιωνιότητα, γράφε για τους επερχομένους και από εκείνους να απαιτήσεις την αμοιβή για το έργο σου, ώστε να λένε για σένα:
«Εκείνος ήταν ελεύθερος άνθρωπος και γεμάτος θάρρος, χωρίς να λέει κολακείες ούτε δουλοπρεπείς εκφράσεις αλλά την αλήθεια σε όλα».
Αυτό τον κανόνα πρέπει κάθε φρόνιμος να τοποθετεί πάνω από όλες τις ελπίδες του παρόντος, που είναι τόσο βραχυχρόνιες.

[62] Θυμάσαι τι έκανε ο αρχιτέκτονας εκείνος από την Κνίδο; Έχτισε τον πύργο στη νήσο Φάρο, μέγιστο και κάλλιστο έργο, για να φωτίζονται από αυτό οι ναυτιλλόμενοι σε μεγάλη απόσταση μέσα στη θάλασσα, και να μην παρασύρονται στην Παραιτονία, ακτή πολύ δύσκολη, όπως λένε, που δε γλύτωνες αν έπεφτες στους βράχους της. Αφού λοιπόν έχτισε το έργο, έγραψε από μέσα, επάνω στην πέτρα, το όνομά του και κατόπιν το έχτισε με γύψο και το κάλυψε γράφοντας το όνομα του τότε βασιλιά, ξέροντας, όπως και έγινε, ότι σε λίγο χρόνο τα γράμματα θα πέσουν μαζί με το επίχρισμα και θα φανεί το
«Σώστρατος Δεξιφάνους Κνίδιος θεοῖς σωτῆρσιν ὑπὲρ τῶν πλοϊζομένων.».
Έτσι ούτε εκείνος απέβλεπε στις τότε περιστάσεις ούτε στη σύντομη ζωή του, αλλά στη σημερινή εποχή και στη μελλοντική, όσο ο πύργος θα στέκεται όρθιος και θα διατηρείται η τέχνη του.

(μετάφραση Β. Τσακατίκας)

Διαβάστε περισσότερα

Στοιχεία Συνδέσμου

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΜΕΤΣΟΒΙΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ (ΣΩΣΤΡΑΤΟΣ)
Σχολή Πολιτικών Μηχανικών – Κτήριο Νίκου Κιτσίκη
Ηρώων Πολυτεχνείου 9
158 80 Ζωγράφου

ΑΦΜ 997128621 (ΔΟΥ: ΙΒ Αθηνών)

IBAN: GR6902602340000480201448266 (Τράπεζα Eurobank)


Διοικητικό Συμβούλιο

  • Ν. Λαγαρός, Πρόεδρος

  • Σ. Λαμπρόπουλος, Αντιπρόεδρος

  • Δ. Βαμβάτσικος, Έφορος

  • Δ. Κουτσογιάννης, Γενικός γραμματέας

  • Γ.-Φ. Σαργέντης, Ταμίας

  • Δ. Τουλιάτος, μέλος

  • Ι. Ψυχάρης, μέλος

Διαβάστε περισσότερα

Ιδρυτικά μέλη

Σώστρατος – Σύνδεσμος Φίλων και Αποφοίτων της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών ΕΜΠ

Κατάλογος Ιδρυτικών Μελών


Αβραάμ Τάσος

Βάγιας Ιωάννης

Βαμβάτσικος Δημήτριος

Βιντζηλαίου Ελισάβετ

Βλαχογιάννη Ελένη

Βλάχος Γεώργιος

Γεωργιάννου Βασιλική

Γεωργίου Παναγιώτης

Θανόπουλος Παύλος

Καλλιάνης Διονύσιος

Κουμούσης Βλάσιος

Κουτσογιάννης Δημήτριος

Λαγαρός Νικόλαος

Λαμπρόπουλος Σέργιος

Μαμάης Δανιήλ

Μαμάσης Νικόλαος

Μαντζιάρας Ιωάννης

Μπαδογιάννης Ευστράτιος

Μπαλτάς Ευάγγελος

Μπουκοβάλας Γεώργιος

Νάνου – Γιάνναρου Αικατερίνη

Νουτσόπουλος Κωνσταντίνος

Παναγούλια Διονυσία

Πανταζίδου Μαρίνα

Παπαδημητρίου Αχιλλέας

Παπαδόπουλος Βησσαρίων

Παπακωνσταντής Ηλίας

Παπανικολάου Παναγιώτης

Παυλοπούλου Ευαγγελία

Σαργέντης Γεώργιος-Φοίβος

Σέγκος Παναγιώτης

Σπηλιόπουλος Κωνσταντίνος

Ταφλαμπάς Ιωάννης

Τουλιάτος Δημοσθένης

Τρέζος Κων/νος

Τσιαμπάος Γεώργιος

Φραγκιαδάκης Μιχαήλ

Ψυχάρης Ιωάννης


Ιδρυτικό Διοικητικό Συμβούλιο

  • Δ. Κουτσογιάννης, Πρόεδρος

  • Σ. Λαμπρόπουλος, Αντιπρόεδρος

  • Δ. Βαμβάτσικος. Έφορος

  • Ν. Λαγαρός, Γενικός γραμματέας

  • Φ. Σαργέντης, Ταμίας

  • Δ. Τουλιάτος, μέλος

  • Ι. Ταφλαμπάς, μέλος

Διαβάστε περισσότερα

Χρήσιμα Έγγραφα

Α. ΚΑΝΟΝΙΣΤΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΣΧΟΛΗΣ

Α1. Γνωστικά αντικείμενα Σχολής

Α2. Απόφαση της Σχολής σχετικά με τις καταλήψεις και τη βία στο πανεπιστήμιο, καθώς και τη σχέση της διοίκησης της Σχολής με τον φοιτητικό σύλλογο

Α3. Κανονισμός διεξαγωγής γραπτών εξετάσεων

Α4. Σύστημα εγγραφής φοιτητών σε μαθήματα

Α5α. Κανονισμός Διδακτορικών Σπουδών (αυθεντικό αρχείο)

Α5β. Κανονισμός Διδακτορικών Σπουδών (ΦΕΚ 2120Β, 8 Ιουνίου 2018)

Α6. Διαδικασία και κριτήρια απονομής του τίτλου του Ομότιμου Καθηγητή στη ΣΠΜ

Α7. Διαδικασία αξιολόγησης της διδακτικής ικανότητας υποψήφιων μελών ΔΕΠ στη Σχολή

Α8. Κριτήρια και τις διαδικασίες μεταβολής γνωστικού αντικειμένου μελών ΔΕΠ

Α9. Διαδικασία τροποποίησης του Προγράμματος Σπουδών

Αποφάσεις που δεν είναι σε ισχύ

Β. ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΚΑΝΟΝΙΣΤΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ

Β1α. Εσωτερικός κανονισμός λειτουργίας ΕΜΠ (αυθεντικό αρχείο)

Β1β. Εσωτερικός κανονισμός λειτουργίας ΕΜΠ (ερευνήσιμο αρχείο)

Β2. Εσωτερικός κανονισμός λειτουργίας Εργαστηρίων

B3. Κωδικοποίηση αδειών καθηγητών και λεκτόρων

B4. Κανονισμός Υποτροφιών ΕΔΕΙΛ

B5. Ο Ν. 4009/2011 μετά τη θέση σε ισχύ του Ν. 4485/2017
(από την καθηγήτρια της Νομικής Σχολής ΑΠΘ Γιάννα Καρύμπαλη-Τσίπτσιου)

B6. Νόμος 4485/2017

B7. Κώδικας δημοσίων υπαλλήλων

Γ. ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ

Γ1. Εργαστήρια & Μονάδες της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών ΕΜΠ

Γ2. Ώρες υποδοχής φοιτητών από το προσωπικό της Σχολής

Γ3. Μητρώα εσωτερικών και εξωτερικών μελών εκλεκτορικών σωμάτων 2017, 2018, 2019

Γ4. Μητρώο υποψηφίων διδακτόρων της Σχολής

Γ5. Μαθήματα παλιού προγράμματος (2016-17)

Γ6. Πρόγραμμα Σπουδών 2017-18, 2018-19, 2019-20, 2020-21 & 2021-22, 2022-23

Γ7. Ωριαία Προγράμματα ακαδ. έτους 2019-20

Γ8. Οδηγοί Σπουδών

Γ9. Αναθέσεις διδασκαλίας ΠΜ 2015-16, 2016-17, 2017-18, 2018-19, 2019-20, 2020-21, 2020-21, 2022-23, 2023-24

Δ. ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Δ1. Μέσα ποσοστά επιτυχίας μαθημάτων ακ. έτους 2014-15

Δ2. Κατανομή βαθμολογίας μαθημάτων ακ. έτους 2014-15

Ε. ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ε1. Έκθεση Εξωτερικής Αξιολόγησης ΕΜΠ 1999

Ε2. Έκθεση Εσωτερικής Αποτίμησης Σχολής Πολιτικών Μηχανικών ΕΜΠ 2009-10

Ε3. Έκθεση Εξωτερικής Αξιολόγησης Σχολής Πολιτικών Μηχανικών ΕΜΠ 2013

Ε4. Έκθεση αυτοαξιολόγησης ΜΟΔΙΠ ΕΜΠ 2014

ΣΤ. ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΣΤ1. Εαρινό εξάμηνο 2015-16

Ζ. ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΙ

Ζ1. Ετήσια Ετήσια Έκθεση Απολογισμού του Κοσμήτορα – Ακαδημαϊκό Έτος 2014-15

Ζ2. Ετήσια Ετήσια Έκθεση Απολογισμού του Κοσμήτορα – Ακαδημαϊκό Έτος 2015-16

Διαβάστε περισσότερα

Κωνσταντίνος Χ. Γεωργικόπουλος (1889-1961, Καθηγητής στο ΕΜΠ 1918-61)

Γεννήθηκε στην Πάτρα όπου περάτωσε και τις εγκύκλιες σπουδές του. Στο διάστημα 1905-08 σπούδασε στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ. Κατά το διάστημα 1908-1915 σπούδασε στο Technische Hocheschule Munchen και πήρε δίπλωμα μηχανολόγου μηχανικού. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα διετέλεσε μηχανικός έλξεως των Θεσσαλικών σιδηροδρόμων (1916-17) και αργότερα γενικός γραμματέας του Υπουργείου Συγκοινωνίας (1920-22) και προϊστάμενος τεχνικών μελετών του Δήμου Αθηναίων (1930-32).

Εκλέχτηκε τακτικός καθηγητής στο ΕΜΠ της τεχνικής μηχανικής (1918-22) και στη συνέχεια της θεωρητικής μηχανικής. Διετέλεσε Κοσμήτορας της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών (1919-21 και 1958-60). Διετέλεσε Πρύτανης του ΕΜΠ κατά την διετία 1937-1939 που συνέπεσε με τη συμπλήρωση της εκατονταετηρίδας από την ίδρυση του Πολυτεχνείου. Στην περίοδο 1927-28 διετέλεσε καθηγητής της σχολής εφαρμογής πυροβολικού. Στο διάστημα 1928-30 υπηρέτησε ως καθηγητής της φυσικομαθηματικής σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έγραψε μελέτες, πραγματείες επί θεμάτων μηχανικής, φυσικομαθηματικών, μηχανολογίας κ.λπ.

Ο Κωνσταντίνος Γεωργικόπουλος, Πρύτανης του ΕΜΠ, με την ομάδα Μετσοβιτών που συμμετείχε στις εκδηλώσεις για την εκατονταετηρίδα του ΕΜΠ που συμπληρώθηκε το 1937 αλλά γιορτάστηκε το 1938 και το 1939.
Ο Κωνσταντίνος Γεωργικόπουλος, Πρύτανης του ΕΜΠ, με την ομάδα Μετσοβιτών που συμμετείχε στις εκδηλώσεις για την εκατονταετηρίδα του ΕΜΠ που συμπληρώθηκε το 1937 αλλά γιορτάστηκε το 1938 και το 1939.


Επιμέλεια: Δ. Λιάτης & Δ. Κουτσογιάννης, Ιούνιος 2017, Πηγή: Ν. Κιτσίκης και Ε. Κοκκινόπουλος, “Το Εθνικόν Μετσόβιον Πολυτεχνείον”, Τεχνική Επετηρίς της Ελλάδος, ΤΕΕ, Αθήνα 1935.

Διαβάστε περισσότερα

Άγγελος Γκίνης (1859-1928, Καθηγητής στο ΕΜΠ 1898-1928)

Γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, γεννήθηκε στις Σπέτσες, και σπούδασε στα Πολυτεχνεία της Καλσρούης και της Δρέσδης, απ’ όπου πήρε δίπλωμα πολιτικού μηχανικού το 1881. Αμέσως μετά επέστρεψε στην Ελλάδα και εργάστηκε (1892-1920) ως μηχανικός σώματος δημοσίων έργων, νομομηχανικός και επιθεωρητής δημοσίων έργων. Διορίστηκε καθηγητής της Γεφυροποιίας στο Σχολείο Βιομηχάνων Τεχνών το 1898. Το 1904 ανέλαβε καθηγητής των λιμενικών και υδραυλικών έργων μέχρι το 1918, οπότε η έδρα χωρίστηκε σε δύο και ο Γκίνης παρέμεινε καθηγητής των λιμενικών έργων. Συνέταξε πολλές μελέτες δημόσιων έργων και τις μελέτες όλων σχεδόν των λιμένων της Ελλάδας.

Τον Δεκέμβριο του 1910, μετά την παραίτηση του προκατόχου του, ο Άγγελος Γκίνης ανέλαβε προσωρινά τη διεύθυνση του Πολυτεχνείου ως υποδιευθυντής, αλλά στη συνέχεια θα αναδειχθεί σε ηγέτη του ιδρύματος για πολλά χρόνια. Εμποτισμένος από το πνεύμα της γερμανικής παράδοσης στην οργάνωση των τεχνικών σπουδών θα συνδέσει την παρουσία του στη διεύθυνση με την ίδρυση νέων ανώτατων σχολών μηχανικών, με την απόπειρα διαμόρφωσης μιας πυραμίδας θεσμών τεχνικής εκπαίδευσης αλλά και εν γένει με το βενιζελικής έμπνευσης εγχείρημα εκσυγχρονισμού της χώρας. Ο οραματισμός και τα αλλεπάλληλα σχέδιά του για την αναδιοργάνωση του Ιδρύματος φαίνεται ότι προκάλεσαν αντιδράσεις και έτσι μέχρι το 1914 δεν θα πάρει επίσημα το αξίωμα του Διευθυντή.

Το 1912 εκδίδει φυλλάδιο με τον τίτλο «Τα του Σχολείου των Βιομηχάνων Τεχνών», στο οποίο σκιαγραφεί την υπάρχουσα κατάσταση του Σχολείου από την άποψη των υποδομών, των οικονομικών, του προγράμματος σπουδών, των εργαστηρίων, του διδακτικού προσωπικού κτλ. και εκθέτει τις σκέψεις του για τις προοπτικές και την αναγκαιότητα εξέλιξης του Πολυτεχνείου σε ανώτατο τεχνικό ίδρυμα. Στην κριτική που ασκεί στην υφιστάμενη δομή του ιδρύματος ξεκινά από το όνομα «Σχολείο Βιομηχάνων Τεχνών», το οποίο το χαρακτηρίζει ως «κακόηχο», προφανώς λόγω των συνειρμών που γεννούσε με το ταπεινό παρελθόν του σχολείου των τεχνιτών, ενώ αξιολογεί ανεπαρκή για την ανάπτυξη των τεχνικών επιστημών στην Ελλάδα και την ύπαρξη δυο μόνο ανωτάτων σχολών του Πολυτεχνείου. Σε επόμενο φυλλάδιο ο Γκίνης εισηγείται την ίδρυση του «Τεχνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου», το οποίο κατ’ αρχάς θα περιελάμβανε τρεις ανώτατες σχολές, Πολιτικών Μηχανικών, Μηχανολόγων και Αρχιτεκτόνων και δύο μέσες, Εργοδηγών και Γεωμετρών. Τον Οκτώβριο του 1913 σε νέο υπόμνημά του, το οποίο προσυπέγραφε και ο Σύλλογος των Καθηγητών, ο Γκίνης επανέφερε το αίτημα για την αναδιοργάνωση του Πολυτεχνείου. Το υπόμνημα εκτός από τις σχολές Πολιτικών, Μηχανολόγων και Αρχιτεκτόνων πρότεινε και Σχολές Χημικών, Μεταλλειολόγων και Δασολόγων. Πρότεινε ακόμη οι νέοι καθηγητές και ο Διευθυντής να εκλέγονται από το σύλλογο των διδασκόντων. Σχετικά με τη διοίκηση του Πολυτεχνείου πρότεινε ως ανώτερη διοικητική αρχή τη Σύγκλητο που θα περιελάμβανε τους υποδιευθυντές των σχολών (αντίστοιχους των σημερινών Κοσμητόρων) και τον Διευθυντή (αντίστοιχο του σημερινού Πρύτανη).

Το 1914 μια σειρά εξελίξεις στο πολιτικό και το θεσμικό πεδίο θα οδηγήσουν τελικά στην υλοποίηση των προτάσεων Γκίνη με την ψήφιση το Νοέμβριο του 1914 του νόμου 388, ο οποίος προέβλεπε την ίδρυση των Ανώτατων Σχολών. Με το πρώτο άρθρο του νόμου το Σχολείον Βιομηχάνων Τεχνών μετονομάζεται σε Εθνικόν Μετσόβιον Πολυτεχνείον και αναγνωρίζεται «ισότιμον με τα εν Αθήναις [Εθνικόν και Καποδιστριακόν] Πανεπιστήμια και ιεραρχικώς τίθεται αμέσως μετά τα Πανεπιστήμια ταύτα». Θα ακολουθήσει (με τη συμβολή του καθηγητή Νικολάου Κιτσίκη που κατείχε και τη θέση του Γενικού Διευθυντή Δημοσίων Έργων) η σύνταξη και ψήφιση ενός δεύτερου μεταρρυθμιστικού για το ΕΜΠ νόμου, του 980/1917, ο οποίος καθιέρωνε την πενταετή διάρκεια σπουδών στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών (ως τότε ήταν τετραετής), ίδρυε τις Σχολές Χημικών και Τοπογράφων Μηχανικών και οργάνωνε με ακαδημαϊκό τρόπο τη διοίκηση των Σχολών καθιερώνοντας το θεσμό των Κοσμητόρων, επικεφαλής των Σχολών, και της Συγκλήτου.

Αφού το 1914 γίνει και επίσημα Διευθυντής, ο Άγγελος Γκίνης εδραιώνοντας τη θέση του θα παραμείνει στην ηγεσία του ιδρύματος μέχρι το θάνατό του, το 1928, με μικρό διάλειμμα κατά το διάστημα 1920-1922, οπότε εξέπεσε του αξιώματος του Διευθυντή για πολιτικούς λόγους (μετά την ήττα του Βενιζέλου στις εκλογές του 1920 και την επιστροφή του Βασιλιά Κωνσταντίνου). Θα επανεκλεγεί πανηγυρικά μετά τη μικρασιατική καταστροφή, το 1922, και ξανά το 1925, παρ’ ότι δηλώνει «κουρασθείς και γηράσας», ζητώντας από το Σύλλογο Καθηγητών να εκλέξει νεότερο καθηγητή στη θέση του Διευθυντή.

Το 1926 με τη συντακτική πράξη ίδρυσης της Ακαδημίας Αθηνών, ο Άγγελος Γκίνης θα είναι ένα από τα 39 πρώτα ιδρυτικά τακτικά μέλη. Απεβίωσε στην Αθήνα δυο χρόνια μετά. Τα πανεπιστημιακά συγγράμματα που εξέδωσε, όπως Οδοποιία, Γραφική Στατική, Αντίστασις της Ύλης, Λιμενικά Έργα, και άλλα θα συνεχίσουν να διδάσκονται και μετέπειτα. Το «Κτίριο Γκίνη» του κεντρικού συγκροτήματος του ΕΜΠ, επί της οδού Στουρνάρη (βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Κωνσταντίνου Κιτσίκη, απόφοιτου της γερμανικής σχολής του Berlin-Charlottenburg, νεότερου αδελφού του καθηγητή της Σχολής Νίκου Κιτσίκη), ονομάσθηκε έτσι στη μνήμη του Άγγελου Γκίνη.



Επιμέλεια: Δ. Κουτσογιάννης, Οκτώβριος 2016. Πηγές: (1) Ν. Κιτσίκης και Ε. Κοκκινόπουλος, “Το Εθνικόν Μετσόβιον Πολυτεχνείον”, Τεχνική Επετηρίς της Ελλάδος, ΤΕΕ, Αθήνα 1935, (2) Ι. Αντωνίου, “Οι Έλληνες Μηχανικοί – Θεσμοί και Ιδέες 1900-1940”, Βιβλιόραμα, 2006, (3) Βικιπαίδεια. Η εικόνα είναι ελαιογραφία του Γ. Ιακωβίδη από τη Συλλογή ΕΜΠ που δημοσιεύτηκε στο λεύκωμα «Το Πολυτεχνείον Ευγνωμονούν», ΤΕΕ και ΕΜΠ, 2007)

Διαβάστε περισσότερα

Ηλίας Γούναρης (1883-1954, Καθηγητής στο ΕΜΠ 1918-1951)

Γεννήθηκε στο Άργος. Σπούδασε κατ’ αρχάς Πολιτικός Μηχανικός (απόφοιτος 1904) στο Πολυτεχνείο της Αθήνας (κατόπιν Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο). Στη συνέχεια σπούδασε Μεταλλειολογία στη Λιέγη του Βελγίου (απόφοιτος του Université École Spéciale des arts et manufactures et des mines de Liège 1907). Στην αρχή της καριέρας του υπηρέτησε από το 1908-1910 ως Ορυκτολόγος του Υπουργείου Οικονομικών και από το 1910-1917 ως Επιθεωρητής Μεταλλείων και Διευθυντής της υπηρεσίας Μεταλλείων του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας.

Από το 1918-1930 ήταν έκτακτος καθηγητής και από 12/2/1930 τακτικός Καθηγητής της Μεταλλευτικής και Μεταλλουργίας στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών ΕΜΠ, διδάσκων του μαθήματος «Μεταλλευτικά Έργα». Χρημάτισε και Κοσμήτορας της Σχολής κατά τη διετία 1936-1938. Δίδαξε επίσης Μεταλλουργία και Μεταλλογνωσία στις υπόλοιπες Σχολές του ΕΜΠ. Επεξεργάστηκε τους Νόμους περί Μεταλλείων. Χρημάτισε επίσης Γενικός Διευθυντής της ΑΕ «Λατομεία Ψυχικού», Γενικός Γραμματέας του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων και Βιοτεχνών και της Ενώσεως Μεταλλευτικών και Μεταλλουργικών Επιχειρήσεων, Σύμβουλος της ΑΕ Νέα Εταιρεία Διώρυγας Κορίνθου, καθώς και του Ελληνικού Πυριτιδοποιείοu και Καλυκοποιείου. Έχει γράψει «Μεταλλευτική», «Μεταλλογνωσία και Μεταλλοτεχνία» που πρωτοεκδόθηκε το 1931 και επανεκδόθηκε ως «Μεταλλογραφία, Μεταλλογνωσία και Μεταλλοτεχνία» το 1948. Πολλές εργασίες του αφορούσαν σε στατιστικά στοιχεία της μεταλλευτικής-μεταλλουργικής δραστηριότητας της χώρας κατά το πρώτο μισό του 20ου αιώνα (1910-1950).


Επιμέλεια: Κώστας Τσακαλάκης & Δημήτρης Κουτσογιάννης, Νοέμβριος 2016, Πηγή: Ν. Κιτσίκης και Ε. Κοκκινόπουλος, “Το Εθνικόν Μετσόβιον Πολυτεχνείον”, Τεχνική Επετηρίς της Ελλάδος, ΤΕΕ, Αθήνα 1935.

Διαβάστε περισσότερα

Ματθαίος Καρλαύτης (1969-2014, Καθηγητής στο ΕΜΠ 2000-2014)

Γεννήθηκε το 1969 στην Αθήνα. Με σπουδές στο University of Miami και Purdue University των ΗΠΑ εξελέγη Λέκτορας το 2000 στον Τομέα Μεταφορών και Συγκοινωνιακής Υποδομής. Εξελίχθηκε σε Επίκουρο Καθηγητή το 2005 και σε Αναπληρωτή Καθηγητή το 2009.

Από νεότατη ηλικία κέρδισε την εκτίμηση και τον θαυμασμό της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας για την ερευνητική του δραστηριότητα και το πλουσιότατο δημοσιευμένο έργο του σε πολλούς ερευνητικούς τομείς που σχετίζονται με τις μεταφορές και τις ποσοτικές μεθόδους ανάλυσης φυσικών και ανθρωπογενών διεργασιών. Συμμετείχε σε πολλά εθνικά, ευρωπαϊκά και διεθνή ερευνητικά προγράμματα και ήταν συν-συγγραφέας του διεθνούς best-seller βιβλίου Statistical and Econometric Methods for Transportation Data Analysis που αφορά τη στατιστική των μεταφορών και την οικονομετρία. Το δημοσιευμένο του έργο περιλαμβάνει περισσότερες από 350 εργασίες σε επιστημονικά περιοδικά, βιβλία, κεφάλαια σε βιβλία, πρακτικά συνεδρίων κ.ά., στις οποίες γίνονται περισσότερες από 5000 αναφορές (σύμφωνα με το Google Scholar). Γα το έργο του τιμήθηκε με διάφορα βραβεία όπως είναι το TRF (Transportation Research Forum) Paper of the year Award in Public Transportation το 1998, και το Walter L. Huber Civil Engineering Research Prize από την ASCE το 2005.

Μεταξύ άλλων διετέλεσε Editor-in-Chief του Transportation Research Part C, European Editor του ASCE Journal of Transportation Engineering, Associate Editor του ASCE Journal of Infrastructure Systems, μέλος του Editorial Advisory Board του Transportation Research Part E και μέλος του Editorial Board πολλών διεθνών περιοδικών όπως είναι τα Analytic Methods in Accident Research, Transportation, Modern Traffic and Transportation Engineering Research, Advances in Transportation Studies, Accident Analysis and Prevention, Transportation Letters, και IET Intelligent Transport Systems.

Δίδαξε μαθήματα μεταφορών και ανάλυσης συστημάτων σε μεταπτυχιακό και προπτυχιακό επίπεδο και επέβλεψε μεταδιδακτορικές έρευνες, διδακτορικές διατριβές και περισσότερες από πενήντα διπλωματικές εργασίες. Παράλληλα, είχε ηγετική θέση στην παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, και ήταν ένας πολυτάλαντος άνθρωπος και μια πολύπλευρη και ακτινοβόλος προσωπικότητα.

Ο Μαθιός Καρλαύτης ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στους φοιτητές και τους συναδέλφους του, ένα σημαντικό κεφάλαιο αλλά και πραγματικό κόσμημα της Σχολής που συνεισέφερε σημαντικά στην εξωστρέφειά της. Με το πλούσιο έργο του συνετέλεσε σημαντικότητα στην άνοδο της Σχολής στην ομάδα των κορυφαίων 50 Σχολών Πολιτικών Μηχανικών παγκοσμίως.

Πέθανε ξαφνικά στην Κω στις 4 Ιουνίου 2014, λίγο πριν την έναρξη του επιστημονικού συνεδρίου που οργάνωνε με τίτλο International Conference on Engineering and Applied Sciences Optimization (OPTI 2014). Σε ένα παράξενο παιχνίδι της μοίρας, η επιτροπή αξιολόγησης για την εξέλιξή του στη βαθμίδα του Καθηγητή στο αντικείμενο Ανάλυση και Προγραμματισμός Μεταφορικών Συστημάτων είχε προγραμματιστεί να συνεδριάσει στις 6 Ιουνίου, μια μέρα πριν οι συγγενείς, οι φίλοι του και η Σχολή τού πουν το τελευταίο αντίο. Τα μέλη της επιτροπής, αν και συγκλονισμένα από τον θάνατό του, προχώρησαν στην αξιολόγησή του και αποφάσισαν ομόφωνα την προαγωγή του στη βαθμίδα του Καθηγητή, ως ελάχιστη, αν και καθυστερημένη, αναγνώριση της προσφοράς του στη Σχολή και την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, και ως ένδειξη της ευγνωμοσύνης της Σχολής για τη συνεισφορά του.



Επιμέλεια: Νίκος Λαγαρός και Δημήτρης Κουτσογιάννης, Νοέμβριος 2016.

Διαβάστε περισσότερα

Αλεξάνδρα Κατσίρη (γ. 1945, Καθηγήτρια στο ΕΜΠ 1982-2012)

Η Αλεξάνδρα Κατσίρη γεννήθηκε στην Αθήνα στις 11 Αυγούστου του 1945. Αποφοίτησε από τη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών ΕΜΠ το 1969. Έλαβε το δίπλωμα DIC in Public Health Engineering του Imperial College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου το 1972, με υποτροφία από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών, και το 1977 υποστήριξε διδακτορική διατριβή στο Πανεπιστήμιο Strathclyde της Γλασκόβης με θέμα την επίδραση μεταβαλλόμενων φορτίων στη συμπεριφορά και στη σταθερότητα του συστήματος της ενεργού ιλύος. Ξεκίνησε ως Επιστημονικός Συνεργάτης της Σχολής το 1982, και ακολούθως υπηρέτησε ως Λέκτορας (1982-1989), Επίκουρη Καθηγήτρια (1989-2001), Αναπληρώτρια Καθηγήτρια (2001-2009), Καθηγήτρια (2009-2012) και στη συνέχεια Ομότιμη Καθηγήτρια.

Το ερευνητικό της έργο εστιάζεται στην επεξεργασία υγρών αποβλήτων και ιλύος, στη μέτρηση της ρύπανσης των νερών και των ιζημάτων υδάτινων αποδεκτών, στη διαχείριση της ποιότητάς τους και στην εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων από ανθρωπογενείς δραστηριότητες. Έχει συγγράψει 120 άρθρα και έχει επιβλέψει 100 διπλωματικές εργασίες και 10 διδακτορικές διατριβές. Συμμετείχε σε 30 ερευνητικά προγράμματα, Ελληνικά και διεθνή, στα περισσότερα ως Επιστημονικός Υπεύθυνος. Σε μεταπτυχιακό επίπεδο είχε ενεργό συμμετοχή στην οργάνωση και λειτουργία του μεταπτυχιακού προγράμματος “Επιστήμη και Τεχνολογία Υδατικών Πόρων”. Στον χώρο των διεθνών συνεργασιών της Σχολής, ήταν καθοριστική η συμβολή της στην οργάνωση και λειτουργία (2005-2015) διεθνούς μεταπτυχιακού προγράμματος στη διαχείριση των υδατικών πόρων και του περιβάλλοντος, με εξ αποστάσεως διδασκαλία στην Αγγλική γλώσσα μέσω πλατφόρμας e-learning.

Διετέλεσε διευθύντρια του Τομέα Υδατικών Πόρων και Περιβάλλοντος, όπως μετονομάστηκε από Τομέας Υδατικών Πόρων, Υδραυλικών και Θαλάσσιων Έργων κατά τη διάρκεια της θητείας της, τη διετία 2005-2007. Διετέλεσε επίσης διευθύντρια του Εργαστηρίου Υγειονομικής Τεχνολογίας (2009-2012).
Εκτός του Ιδρύματος, δραστηριοποιήθηκε ως εθνικός εκπρόσωπος της Ελλάδας στο πρόγραμμα EEC COST 681 Concerted Action Programme “Treatment and use of sewage sludge and liquid agricultural wastes” (1983-1990), μέλος του δικτύου αριστείας SedNet που συντονίζει ερευνητικές δραστηριότητες στον τομέα της διαχείρισης ρυπασμένων ιζημάτων (2004-2012) και μέλος της Ευρωπαϊκής επιτροπής DG SANCO “Working Party on Health and Environment” (2005-2010). Υπήρξε επίσης μέλος συνεργαζόμενου Εκπαιδευτικού Προσωπικού του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα “Περιβαλλοντικές Επιπτώσεις Έργων Υποδομής” (2001-2005). Παράλληλα, έχει συμμετάσχει σε μεγάλο αριθμό περιβαλλοντικών μελετών ως εξειδικευμένος τεχνικός σύμβουλος με χαρακτηριστικό παράδειγμα τα έργα αποχέτευσης και επεξεργασίας λυμάτων του λεκανοπεδίου Αττικής.



Επιμέλεια: Μαρίνα Πανταζίδου, Μάρτιος 2017.

Διαβάστε περισσότερα